Dzisiejszy judaizm w dużym stopniu różni się od tego, który zrodził się wieki temu, będąc najstarszą i pierwszą religią monoteistyczną opierającą się na wyznawaniu wiary w Jahwe, czyli JHWH. W czym tkwią różnice? Przybliżymy to nieco w dalszych częściach niniejszego artykułu.
Kalendarz żydowski występujący współcześnie związany jest z innym miesiącem księżycowym oraz bazuje na innym roku słonecznym. Jeżeli chodzi natomiast o rozpoczynanie się doby, to zakłada się, że nowy dzień zasadniczo wstaje wraz ze zmierzchem. Upływa on natomiast porą wieczorną kolejnego dnia. Wśród wszystkich dni w tygodniu, dla wyznawców judaizmu najistotniejszy jest dzień szabasu, czy też mówi się na niego szabat. To coś na wzór naszej świętej niedzieli, kiedy zakazane jest pracować, a trzeba oddawać się gorliwym modlitwom i rozważaniom, aby w ten sposób przybliżać się do Jahwe. Szabat rozpoczyna się w piątek, w godzinach wieczornych. Tradycją, która od zarania dziejów przetrwała w szabas także po dziś dzień jest zwłaszcza konieczność zapalenia dwóch świec, co czynić ma zawsze gospodyni danego domostwa.
Szabat trwa do późnego wieczoru w sobotę. Podczas gdy na kobietach spoczywa obowiązek palenia świec, mężczyźni muszą modlić się w synagodze, do której udają się obowiązkowo. W przypadku kobiet natomiast jest to oczywiście zwyczaj dozwolony także dla płci damskiej, ale nie stanowi narzuconego przez Torę obowiązku. Tora to natomiast Pięcioksiąg, czyli zbiór pięciu rozdziałów. Judaizm wyrósł w oparciu o mieszankę w pewnym sensie dwóch innych największych na świecie systemów wierzeń, to jest islamu oraz chrześcijaństwa, wykazując z obiema tymi religiami bardzo dużo wspólnego. Wszystkie te trzy wyznania wiary zaliczane sę przez religioznawców to zbioru tak zwanych religii Abrahamowych.
Autor: